نامگذاری انسان در آغاز زندگی تابلویی را بر دوش می گیرد که تا آخرین لحظات زندگی با آن تابلو و علامت شناخته می شود و آن نام کودک است. اگر هر کشوری برای معرفی خویش پرچمی ویژه دارد. نام کودک پرچمی است که بر فراز قله شخصیت کودک و در کشور زندگی او بر افراشته می شود از این روی اسلام بر انتخاب نام زیبا تأکید بسیار کرده است و توجه به معانی و اثرات جانبی اسمها را یادآور شده است. اکنون به نامگذاری کودکان زهرا (س) دقت کنیم. چگونه او با تمام قدرت علمی و توان معرفتی خویش برای تعیین نام کودک پیشقدم نشده و از علی (ع) می خواهد که او نام کودک را تعیین کند و علی (ع) هم بر پیامبر اکرم (ص) و پدر بزرگ کودکان پیشی نمی گیرد و انتخاب نام کودک را به او واگذار می کند. و چون داوری به رسول خدا واگذار می شود، او که شخصیت کودکان فاطمه (س) را شخصیتی ملکوتی و آسمانی می بیند برای اسم آنان نیز منتظر سروش غیبی می شود. دقت کنیم: جابر بن عبدالله می گوید: چون امام حسن مجتبی (ع) متولد شد فاطمه (س) به علی (ع) گفت: یا علی برایش نامی انتخاب کن. علی (ع) فرمود: هرگز به رسول خدا (ص) در نامگذاری فرزندم سبقت نخواهم جست، رسول خدا (ص) وارد خانه فاطمه (س) شد و کودک را گرفت و بوسید و سپس دهان خود را بر دهان او گذارد… سپس در گوش راستش اذان گفت و در گوش چپش اقامه آن گاه روی به علی (ع) کرده فرمود: چه نامی برایش بگزیده ای؟ علی (ع) عرض کرد: هرگز بر شما پیشی نمی گیرم! رسول خدا (ص) فرمود: من نیز بر خدای خویش پیشی نمی گیرم! پس خدا به جبرئیل فرمود: فرود آی و محمد را از جانب ما سلام و تهنیت گوی، و به او بگوی که خدایت می فرماید نام فرزند تو همسان نام فرزند هارون (جانشین و برادر حضرت موسی (ع) ) باید باشد، پیامبر پرسید: نام پسر هارون چیست؟ جبرئیل پاسخ داد: شبر. فرمود: به عربی چه نامیده می شود و جبرئیل پاسخ داد: حسن. پیامبر نام کودک را حسن گذاشت. در جریان نامگذاری حضرت زینب سلام الله علیها هم جریان اینگونه بود. چون زینب به دنیا آمد، رسول خدا (ص) به سفری رفته بود. فاطمه (س) به علی عرض کرد: یا علی! اسمی برای دخترت برگزین! علی فرمود: فاطمه! صبر کن تا رسول خدا (ص) از سفر برگردد. پس از گذشت سه روز پیامبر از سفر برگشت و به خانه فاطمه وارد شد. علی (ع) عرض کرد: ای رسول خدا (ص) خداوند به دخترت فاطمه دختری عنایت کرده است اکنون نام او را برگزین. رسول اکرم فرمود: دخترم نوزادت را بیاور. زینب را به محضرش بردند او را در آغوش گرفت و صورتش را به صورت کوچک زینب نهاد و با صدای بلند گریست؛ تا آنجا که اشک بر گونه هایش جاری شد. زهرا (س) گفت: پدر جان چشمانت گریان مباد چرا می گریی؟ پیامبر (ص) فرمود: دخترم این کودک پس از تو و من به مشکلات و امتحانات بسیاری گرفتار خواهد شد و مصیبتهای بزرگی خواهد دید. آنگاه فرمود: اولاد فاطمه فرزندان خودم هستند ولی برای نامگذاری این دختر منتظر سروش آسمانی می مانم. در این هنگام جبرئیل فرود آمد و عرض کرد: ای رسول خدا! خدای سلامت می رساند و می گوید نام این کودک را زینب بگذار زیرا ما او را در لوح محفوظ زینب نام نهاده ایم

بدون شک پرآرامش ترین لحظات زندگی انسان و آسایش مند ترین دقایق زندگی

همان لحظه ها و دقیقه هایی است که کودک همراه با آهنگ قلب مادر

و با آوای مهر آمیز او آرام آرام به خواب می رود. اگر در این لحظات درسهای ایمان

و معرفت، جهاد و مبارزه و انسانیت و اخلاق به کودک داده می شود بدون شک

چونان نقشی بر سنگ، در ضمیر ناخودآگاه او جای گرفته و سرلوحه

زندگی فردای او خواهد بود. اینک به لالایی فاطمه زهرا(س) برای کودکش توجه کنید:

آن حضرت به هنگام حرکت دادن کودکش می فرمود:

اشبه اباک یا حسن و اخلع عن الحق الرسن و اعبد الها ذا المنن و لا توال ذا الاحن یعنی:

حسن جان مانند پدرت باش حق را از بند اسارت رها ساز خدای پر فضل و احسان را بپرست

از دشمنان کینه توز دوستی و پیروی مکن آنگاه که حضرت زهرا (س) امام حسین (ع)

را بر روی دست نوازش می کرد، می فرمود: انت شبیهٌ بابی؟ لست شبیها بعلی؟

«حسین جان تو به پدرم شباهت داری و به پدرت علی (ع)

شبیه نیستی.» امام علی (ع) سخنان فاطمه (س) را می شنید و لبخند می زد.

یکی از ابعاد زندگی فاطمه زهرا(س)، که خیلی درخشان و دلنواز است، «بعد تربیتی» زندگی حضرت است.

با استفاده از روایاتی که در زمینه سیره تربیتی فاطمه زهرا(س آنچه می تواند مادران و فرزندانشان را در امر تربیت،

بیمه کند، عمل کردن به «سیره و رفتار عملی و علمی» فاطمه زهرا (س) است.

چه اینکه، تمام عظمتها و شکوههایی که به بهترین صورت در زندگی فرزندان فاطمه (س)

متجلی است نشانگر تربیت تابناک و دامان پاک و آموزه های گران ارج حضرت فاطمه (س) است.

حضور سیاسی فاطمه س
ایشان زمانی‌که احساس رسالت اجتماعی می‌کنند، به مسجد می‌روند و آن‌چه را که اقتضای وظیفه اجتماعی‌شان است، مطرح می‌کنند. در میدان جنگ حضور می‌یابند و از مجروحان پرستاری می‌کنند. حضرت فاطمه(س) بعد از رحلت مادر، پدرشان را در مسیر مبارزه با شرک و خرافات تنها می‌بینند و اگرچه فعالیت اجتماعی و نقش دل‌جویی از پدر را دارند، از وظایف فرزندی خویش به ایشان نیز فروگذاری نمی‌کنند. در عین‌حال که دارای حضور فعال در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی هستند، آن‌قدر به کار منزل می‌پردازند که دست‎های‌شان پینه می‌بندد. با همسر خود که مرد میدان مبارزه و فعالیت‌های اجتماعی است، ارتباطی همراه با محبت و مودّت برقرار می‌کنند و در برخورد با فرزندان، محبت مادری را تمام‌وکمال نشان می‌دهند.

بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
یا مقلّب القلوب و الابصار، یا مدبّر اللّیل و النّهار، یا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الی احسن الحال.
اللّهمّ صلّ علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها.
اللّهمّ کن لولیّک الحجّة بن الحسن صلواتک علیه و علی ابائه فی هذه السّاعة و فی کلّ ساعة ولیّا و حافظا و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتّی تسکنه ارضک طوعا و تمتّعه فیها طویلا.
اللّهمّ عجّل فرجه و اجعلنا من اعوانه و انصاره و شیعته.

فرا رسیدن سال نو را تبریک عرض میکنم به همه‌ی هم‌میهنان عزیزمان و یکایک ایرانیان در سراسر کشور و در هر نقطه‌ای از جهان که زندگی میکنند. مخصوصاً تبریک عرض میکنم به خانواده‌های معظّم شهیدان، به جانبازان، به همسرانشان و به همه‌ی کسانی که در راه اسلام و ایران مجاهدتی کرده‌اند و میکنند و بار زحمتی را بر دوش کشیده‌اند و میکشند. همچنین تبریک عرض میکنم نوروز را به همه‌ی ملّتهایی که نوروز را گرامی میدارند و برای آن ارج و احترامی قائلند.

امسال فرا رسیدن سال نو مصادف است با دو فاطمیّه و مراسم یادبود شهادت بانوی بزرگ جهان اسلام صدّیقه‌ی کبری (سلام الله علیها). این تقارن موجب میشود که ملّت ما ان‌شاءالله بتوانند از برکات انوار فاطمی بهره ببرند و خود را در شعاع تعالیم آن بزرگوار قرار بدهند و خود را منوّر کنند به انوار هدایت الهی که به وسیله‌ی فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) و خاندان پیغمبر به همه‌ی مردم عالم اهدا شده است.

گذشتِ سالها و تبادل سالهای گوناگون برای ما باید موجب تجربه و بصیرت باشد؛ از گذشته درس بگیریم و به آینده با چشم باز و دل آگاه نظر کنیم و برای آینده تصمیم بگیریم. من از خداوند متعال درخواست میکنم که به همه‌ی ایرانیان عزیز ما در این سال جدید، تن سالم، روح شاداب، امنیّت روانی، آرامش روحی و پیشرفت و تعالی و سعادت مرحمت کند. و امیدوارم خداوند متعال به جوانان ما نشاط و پویایی، و به مردان و زنان ما همّت و اراده و عزم مستحکم و درست، برای پیمودن راه‌های پرافتخار، و به کودکان ما خرسندی و تندرستی، و به خانواده‌های ما امنیّت و محبّت و الفت عنایت کند. آنچه بر عهده‌ی ما است، نگاه به گذشته برای عبرت‌گیری و نگاه به آینده برای برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری است.

سالی که گذشت، اعلام شده بود که سال «حماسه‌ی سیاسی و حماسه‌ی اقتصادی» است. حماسه‌ی سیاسی بحمدالله در عرصه‌های مختلف به بهترین وجهی صورت گرفت؛ هم در انتخابات، هم در راهپیمایی‌های بزرگ، هم حضور مردم در عرصه‌های مختلف و فعّالیّتها و تلاشهایی که از سوی مسئولان و از سوی مردم در طول سال انجام گرفت. سال تبادل دولتها و دست‌به‌دست‌شدن قدرت بود؛ و این کار با آرامش، با نهایت امنیّت در کشور انجام گرفت و بحمدالله یک حلقه‌ی جدید از سلسله‌ی طولانی مدیریّت کشور پدید آمد.

در باب حماسه‌ی اقتصادی کاری که باید انجام بگیرد و توقّع بود که اتّفاق بیفتد، اتّفاق نیفتاد. تلاشهایی انجام گرفت که مورد سپاس است، ولی کار بزرگی که باید در زمینه‌ی حماسه‌ی اقتصادی انجام بگیرد، همچنان در پیش روی ما است و ما موظّفیم که این حماسه را به وجود بیاوریم.
مسئله‌ی اساسیِ اقتصاد برای کشور ما و ملّت ما یک مسئله‌ی مهم است؛ در اواخر سال ۹۲ بحمدالله یک زیرساخت فکری و نظری برای حماسه‌ی اقتصادی به وجود آمد؛ سیاستهای «اقتصاد مقاومتی» اعلام شد و زمینه آماده است برای اینکه ان‌شاءالله تلاش لازم در این باب انجام بگیرد.

در نگاه به سال ۹۳ آنچه به نظر این حقیر مهم‌تر از همه است، دو مسئله است: یک مسئله همین مسئله‌ی اقتصاد و دیگری مسئله‌ی فرهنگ است. در هر دو عرصه و در هر دو زمینه توقّعی که وجود دارد، تلاش مشترکی است میان مسئولان کشور و آحاد مردم. آنچه برای بنای زندگی و سازندگی آینده مورد انتظار است، بدون مشارکت مردم تحقّق‌پذیر نیست. بنابراین علاوه بر مدیریّتی که مسئولین باید انجام بدهند، حضور مردم در هر دو عرصه لازم و ضروری است؛ هم عرصه‌ی اقتصاد، هم عرصه‌ی فرهنگ.

بدون حضور مردم کار پیش نخواهد رفت و مقصود تحقّق پیدا نخواهد کرد. مردم در گروه‌های گوناگون مردمی با اراده و عزم راسخ ملّی میتوانند نقش‌آفرینی کنند. مسئولین هم برای اینکه بتوانند کار را به‌درستی پیش ببرند، احتیاج به پشتیبانی مردم دارند. آنها هم بایستی با توکّل به خدای متعال و با استمداد از توفیقات و تأییدات الهی و کمک مردمی، مجاهدانه وارد میدان عمل بشوند؛ هم در زمینه‌ی اقتصاد و هم در زمینه‌ی فرهنگ. من ان‌شاءالله توضیح همه‌ی این موارد را در سخنرانی روز جمعه به عرض ملّت ایران خواهم رساند.

لذا به گمان من آنچه در این سال جدید پیش رو داریم، عبارت است از اقتصادی که به کمک مسئولان و مردم شکوفایی پیدا کند، و فرهنگی که با همّت مسئولان و مردم بتواند سمت و سوی حرکت بزرگ کشور ما و ملّت ما را معیّن کند. لذا من شعار امسال را و نام امسال را این قرار دادم: «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی».

امیدواریم خداوند متعال کمک کند هم به آحاد مردم، هم به مسئولین محترم که بتوانند وظایف خودشان را در این زمینه انجام بدهند؛ و قلب مقدس ولیّ‌عصر (ارواحنافداه) را از ما شاد کند و روح مطهّر امام بزرگوار و شهدای عزیز را از ما راضی و خشنود فرماید.