ثلاث من علامات المؤمن : علمه بالله و من يحب و من يبغض .
امام جعفر صادق (ع) : سه چيز از علامات مؤمن است : شناختن خدا و شناختن دوستان و دشمنان خدا

اصول كافي ، ج 3 ، ص 192

رسول اکرم صلی الله علیه و آله :

چون روز قیامت فرا می رسد، هیچ کدام ازبندگان قدم از قدم برنمی دارند مگر آنکه در مورد4 چیز، از آن ها سوال می  شود: از عمرشان که چگونه سپری نموده اند، از جوانی شان که در چه راه صرف نموده اند، از آن چه بدست آورده اند که از کجا کسب نموده اند و از دوستی ما اهل بیت.

تحف العقول ص195 ش162

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: عثمان دويست دينار توسط دو غلامش ‍ براى ابوذر فرستاد، و به آنها گفت نزد ابوذر برويد و بگوئيد عثمان سلام رساند و گفت : (اين دويست دينار را بگير و صرف در نيازهاى زندگيت كن )، آنها نزد ابوذر آمده و پيام عثمان را به او رساندند.
ابوذر گفت : آيا عثمان به همه مسلمانان بهمين اندازه پول داده است ؟ گفتند: نه ، گفت : من نيز مانند يكى از مسلمانان هستم ، هر گونه كه با آنها رفتار مى كند با من رفتار كند.
گفتند: عثمان گفت : اين پول از مال خاص خودم هست و سوگند به خدا مخلوط به حرام نيست .
ابوذر گفت : من نيازى به اين پول ندارم ، صبح كردم در حالى كه بى نيازترين مردم هستم .
آن دو غلام گفتند: خدا بيامرز، ما در خانه ات چيزى از خوراك نمى بينيم ، ابوذر گفت : (زير اين پوشش دو گرده نان جو هست و چند روزى بس ‍ است ، اين دينارها را چكنم ؟ نه بخدا سوگند، تا خدا بداند كه من نه به كم و نه به زياد قدرت دارم و صبح كردم در حالى كه بى نيازم ببركت ولايت و دوستى على (عليه السلام ) و فرزندان پاك و هدايتگر و مورد رضاى خدا و هدايت شده او كه به حق هدايت مى كنند و به سوى حق بازمى گردند… آنگاه گفت : پولها را به عثمان برگردانيد و از قول من به او بگوئيد من نياز به اين پولها و آنچه در پيش تو است ندارم ، تا خداوند را ملاقات كنم و او بين من و عثمان داورى فرمايد.

امام على عليه‏السلام :

اَطيَبُ العَيشِ القَناعَةُ؛

خوش‏ترين زندگى، زندگى با قناعت است.

غررالحكم، ح 2918

امام على عليه‏السلام :

مَنِ اقتَصَرَ عَلى بُلغَةِ الكَفافِ فَقَدِ انتَظَمَ الراحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفضَ الدَّعَةِ؛

هر كس به مقدار كفايت، قناعت كند، آسايش مى‏يابد و براى خويش زمينه گشايش فراهم مى‏كند.

نهج البلاغه، حكمت 377

دوباره جمعه گذشت وقنوت گریان ماند

دوباره گیسوی نجوای ماپریشان ماند

دوباره زمزمه ی کاسه های خالی ما

پس ازنیامدنت گوشه ی خیابان ماند.