ره چنان روکه رهروان رفتند…

واتبع سبیل من اناب (لقمان 14)

پیمانی راکه درطوفان باخدامی بندیم در آرامش از یاد نبریم

باخبر گل بگلستان شده است بازامشب

دارد اوجلوه بصد عشوه وهم نازامشب

بالد ازحس خدادادی خودآن رعنا

پرده برداشته چون دلبرطناز امشب

بلبل ازشوق نگرخنده کنان آمده است

شادمان برزبرشاخه بپرواز امشب

وصل گل یافته درباغ بصدراز ونیاز

ذکر حق دارد ،ازآن گشته خوش آوازامشب

شب میلاد رسول منی وقرشی است

کرده جبریل بوی تهنیت ابرازامشب

گشته رضوان به جنان شاد زمیلادنبی

باخوشی خوری وغلمان شده دمساز امشب

آمنه بنت وهب بانوی پاکیزه خصال

گشته ازدرگه حق مورد اعزازامشب

بجهان پانهاده است محمد(ص)ای دوست

بهربیداری خصمان کند اعجازامشب

ازقدومش شده نودهرکهن درواقع

گوئیا گردش چرخ است زآغاز امشب

========

شاعر مر حوم سید حسین حسینی واعظ (رامیانی

آنان که مدّعی محبت و دوستی با خدای متعال هستند باید نشانه ها و علائمی را دارا باشند که  با وجود آن علائم بتوان به درستی ادعای ایشان در مورد دوستی با خدا حکم کرد.

1. 1- دوری از گناه

از نشانه های مهم دوستی با خداوند بزرگ اینست که شخص مُحبّ از گناه و هر آنچه که در نزد خدای متعال نکوهیده و مذموم است فاصله بگیرد؛ زیرا ارتکاب گناه انسان را از محبوب دور می کند . به همین جهت دوستی خدا با ارتکاب گناه و معصیت ، قابل جمع نمی باشد

2. 2- اطاعت و تبعیّت

دوستی صادق و محبت واقعی در صورتی است که انسان نسبت به خواسته های محبوب از خود عکس العمل نشان دهد و با عشق و علاقه سخن محبوبش را گوش کند و از او پیروی نماید . این اطاعت و پیروی از محبوب نیز باید هم ظاهری و هم باطنی باشد ، به این معنا که نباید اطاعتش لقلقه ی زبان باشد بلکه دوستدار واقعی آن کسی است که در ظاهر و باطن و نهان و آشکار مطیع محبوب خود باشد . بدیهی است که اطاعت و پیروی از محبوب باعث ایجاد محبّت بیشتر می شود و لذا محبّ واقعی هر چه بیشتر در اجرای احکام و اوامر و نواهی الهی تلاش و کوشش نماید در واقع زمینه جلب محبّت الهی را فراهم تر خواهد نمود

3. 3-  ترجیح دادن خداوند بر همهء محبوب های دیگر

از دیگر نشانه های محبت انسان به پروردگار خویش اینست که فرد محبّ تنها به خدا عشق می ورزد و فقط خدا را محبوب واقعی خود می داند و او را بر همهء محبوب های دیگر ترجیح می دهد و قلبش مملوّ از عشق به اوست . در بیانی از امیر المؤمنین (ع) وارد شده که فرمودند : « كيف يَدّعى حُبَّ الله مَن سَكـّنَ قلبه حُبَّ الدُّنيا » میزان الحکمه ج2 ص228 حدیث 3163« چگونه مدّعی دوستی خداوند است کسی که دوستی دنیا را در قلبش سکونت داده است. »

- 4-دوست داشتن اولیای الهی

در مباحث گذشته اشاره شد که محبت واقعی منحصر به خدای متعال است اما این بدین معنی نیست که این دوستی منافاتی با دوستی پیامبران و اولیای الهی داشته باشد ، بلکه دوستی به آنها در واقع دوستی و عشق در مسیر حق خواهد بود و بلکه باید گفت این نوع دوستی ها یکی از مهمترین وسائل دوستی خدا است

5- پنجمین نشانه محبت خدا اینست که انسان عاشق و محبّ ، لقای الهی را بر بقای خود ترجیح می دهد . اما اینکه انسان به لقای الهی می رسد از آیه شریفه « یا ایها الانسان انّک کادح الی ربّک کدحاً فملاقیه » انشقاق / آیه 6 ای انسان تو با تلاش و سختی بسوی پروردگارت می روی و او را ملاقات خواهی کرد ، استفاده می شود . لقاء الله هم چندین معنا دارد از جمله آنها ملاقات مرگ ، لقای ثواب خداوند ، ملاقات آخرت ، ملاقات با اولیای الهی و فنای در اسماء و صفات الهی است به این معنا که انسان سالک و محبّ خدا همه چیز حتی خود را در سایه حق می بیند.

6- ششمین نشانه محبت الهی آنست که انسان محب ّ همواره به یاد اوست و لحظه ای از یاد و ذکر خداوند غافل نیست چه اینکه پیامبر اکرم (ص) فرمود : « علامةُ حُبّ الله تعالی ذکرُ اللهِ و علامةُ بغض الله تعالی بغض ذکر الله عزوجّل » میزان الحکمه ، ج2 ص 226 حدیث 3156

« نشانه دوست داشتن خداوند متعال ذکر و یادآوری اوست و نشانه تنفر و بغض از خداوند متعال ، دوست نداشتن ذکر خداست » و در بیان دیگری از حضرت رسول اکرم (ص) آمده که فرمود : « من احبَّ الله اکثرَ ذکره » کسی که خدا را دوست بدارد از آن زیاد یاد می کند

7- انس ورضا : بواسطه این یاد است که اثر بعدی محبت خدا که حالت انس و رضا باشد ظهور و بروز می نماید . انس همان آسایش و آرامش یافتن در کنار دوست است چه اینکه رضا و خشنودی خدا در واقع با ترکِ رضای خود و تسلیم شدن در برابر رضای حق و همه احکام او حاصل می شود.

بدیهی است هر که خدای متعال را با چشم دل بیابد و بذر دوستی اش را در دل خود قرار دهد فقط با نزدیکی به او آرامش می یابد و در حالت رضا و خشنودی زیادی محبّت اجرای خواسته های الهی گرچه دشوار هم باشد بسیار گوارا و لذت بخش خواهد بود و لذا کلام و سخن محبوب برای او بسیار گوارا خواهد بود و از اینکه به جائی رسیده که خدای متعال او را مورد خطاب قرار داده و به او مسئولیت داده و از او تعهد گرفته که به درستی به وظائف خود عمل نماید احساس غرور و سرمستی می کند . به همین جهت انسان محبّ و دوستدار خدا با کلام الهی همراه بوده و روزانه آنرا با تأمل و تدبّر قرائت می کند . چه اینکه امام صادق (ع) فرمود : « القرآن عهد الله الی خلقه فقد ينبغی لِلمرءِ المسلِم ان ينظر فی عهده و اَن يقرَأ منه فی کُلِّ يومٍ خمسين آية ً » اصول کافی ج4 کتاب فضل القرآن قرآن عهد نامهء الهی است به سوی خلقش و شایسته است که انسان به عهدنامهء خدا نگاه کند و هر روز دست کم 50 آیه بخواند.

8- از دیگر علائم دوستی خدا اینست که انسان عاشق بر خلوت و مناجات با محبوبش حریص است و علاقه مند است در دل شب با او خلوتی داشته باشد و با او نجوا کند . در بعضی از روایات آمده که خدای متعال به موسی وحی کرد : « کذبَ مَن زَعَمَ انَّهُ يحبنی فاذا جَنـَّهُ اللّيل نام عنی،اليس کلُّ مُحِبٍ يحبُّ خلوةَ حبيبه » میزان الحکمه ج2 ص 225 حدیث دروغ می گوید کسی که می پندارد مرا دوست دارد و حال آن که وقتی شب فرا رسید پهلو بر بستر غفلت نهد ، آیا چنین نیست که دوست ، خلوت با دوست را دوست می دارد .

9- از دیگر آثار و علائم محبت الهی که فقط به آنها اشاره می کنیم ، دوستی دوستان خدا و دشمنی دشمنان خدا ، حب اهل البیت ، توکل بر او ، ملازمت با علم ، هم نشینی با زهد ، دوستی با اندیشوران و فقراء ، فرار از گناهکاران ، بر عمد خود صادق و به وعدهء خویش وفادار ، داشتن قلبی پاک ، بر کنار بودن از آلودگی در نماز و همت و تلاش در انجام واجبات است .